In haar eerder gepubliceerde boeken, zoals De blinde spinners, Op andere voeten en Wennen aan de wereld gaf Elisabeth Keesing stukje bij beetje informatie over haar leven. In 1981 werd haar autobiografie Op de muur voor de eerste maal gepubliceerd, waarin zoals zij zelf zegt 'geen woord verzonnen is, maar alles helaas "pijnlijk eerlijk" is opgeschreven.' Boeiend en meeslepend vertelt Elisabeth Keesing haar leven vanaf het begin van deze eeuw, als joods meisje dat opgroeit in Amsterdam, vóór de crisisjaren, dromend van reizen naar verre landen, maar ook dromend van man en kinderen. Het opkomend fascisme en de Tweede Wereldoorlog, zorgen ervoor dat haar dromen - anders dan ze bedacht had - in vervulling gaan. Met man en kind vertrekt zij naar het toenmalige Nederlands-Indië, waar zij ook te maken krijgt met rassendiscriminatie. Na de oorlog keert zij met haar dochter terug naar Nederland en komt in een haar vreemd geworden Amsterdam. Als een van de overlevenden kan zij de doden niet vergeten en tracht haar plaats in het leven te vinden. In Op de muur is het Elisabeth Keesing gelukt het zoeken en ontdekken van haar leven, helder en indringend te verwoorden.