De humanitaire hulpverlening is een industrie geworden, waarin organisaties met elkaar strijden om een zo groot mogelijk aandeel. Miljarden euro’s per jaar gaan erin om. Van duizend organisaties per crisis kijken we niet meer op. En ze gaan door met helpen, ook als strijdende partijen hun geld en goederen rechtstreeks laten
verdwijnen in de oorlogskassen. Waarom krijgen sommige landen hulp met bakken tegelijk, terwijl andere het moeten doen met de restjes? In De crisiskaravaan analyseert Linda Polman op even trefzekere
als onthutsende wijze de zin en de moraal van de internationale humanitaire hulpverlening.