Wie aan Hans Warren denkt, denkt aan twee plaatsnamen. Aan Borssele en aan Parijs. Tussen deze polen, onveranderlijk platteland en wisselvallige zelfkant, verkeerde hij, zeker in de onlangs ontdekte roman Een vriend voor de schemering. Dat werk krijgt een achtergrond in deze keuze uit zijn Geheim dagboek. In de aantekeningen neemt hij afscheid van zijn moeder en van zijn huis aan de zeedijk, die allebei een belangrijke rol in de roman spelen. Zoals Pigalle en de Arabische jongensprinsen daarin een opvallende plaats hebben. In deze notities ontdekt hij die gevaarlijke wereld: in september 1950, in een klein café waar Noord-Afrikanen musiceren: Viens, viens dans mes bras. Hans Warren bevredigt zich in het slipje van de beroemde dichter Paul Celan en belandt in de vrome wereld van Isabelle Rivière, de zuster van zijn lievelingsschrijver Alain-Fournier. Een bestaan tussen opwinding en verstilling dat je het best kunt karakteriseren met die twee álles zeggende plaatsnamen: een bestaan tussen Borssele en Parijs.