Michiel Scholtes (40), op volle zee gepakt voor smokkel van soft drugs, was een zeiler, een man die zich niet thuis voelde in het geordende leven. Met zijn opsluiting in een overvolle Franse gevangenis stort zijn wereld in. Daar, in die vijandige omgeving komen zijn zelfver trouwen en zelfrespect onder grote druk te staan. Angst voor verlies van wie hem lief zijn en voor misvorming van zijn persoonlijkheid beheersen zijn bestaan. Dan begint hij te schrijven, honderden brieven, een dagboek: een geestelijke enclave in staat van beleg.

Zelden is in Nederland over een gevangenschap een dagboek verschenen dat zo indrukwekkend en zo meeslepend het banale en verhevene van het menselijk bestaan beschrijft.