De rampen die de nieuwsgierige Pandora op de wereld heeft losgelaten door het openen van de verboden doos, variëren volgens Anthony Horowits van sarcasme tot kubistische schilderkunst, van nihilisme tot jeugdpuistjes, van prullenmanden gemaakt van olifantspoten, tot ingebeelde ziekten en dolfinariums. Humor gebruikt de schrijver vakkundig. Misschien is het wel zijn scherpste wapen ter verdediging van de Griekse mythen en sagen tegen de toehoorders uit de twintigste eeuw. Hij treft een rake snaar…
Zestien van de vele Griekse mythen en sagen zijn door de schrijver eigentijds bewerkt. Zo is in 'de doos van Pandorra', sprake van genenmanipulatie. Enkele zijn zéér bekend ('het oordeel van Paris', de verhalen over Troje), andere onbekend (zoals 'het magische bed van Procrustes'). Sommige bekende verhalen (Midas, Herakles) ontbreken. De verhalen kunnen apart gelezen worden, mede omdat in ieder verhaal de Goden met naam en toenaam worden genoemd. Titelverhaal en inhoudsopgave staan achterin en er is géén voorwoord. De korte verhalen, gemiddeld zeven bladzijden, worden boeiend en duidelijk verteld, al is enige voorkennis van de Griekse cultuur en godenwereld gewenst. Ieder verhaal begint met een kleine zwart-witte tekening. De verhalen zelf worden verduidelijkt door grotere pentekeningen. Door zowel het onderwerp, als Griekse namen en bedoeling geschikt voor ca. 13 jaar en ouder.