In de jaren '90 was Michail Chodorkovski als eigenaar van het Russische oliebedrijf Yukos een van de oligarchen die een grote rijkdom vergaarden tijdens de privatisering van vele staatsbedrijven. Met de verkiezing van Vladimir Poetin veranderde echter het politieke klimaat. Chodorkovski weigerde zich te conformeren aan het nieuwe regime en steunde openlijk de democratische oppositie. Daarop werd hij in 2003 zonder bewijslast beschuldigd van belastingontduiking en fraude, en zonder een vorm van fatsoenlijk proces gevangengezet. Eind 2010 volgde een tweede veroordeling, volgens Russische en buitenlandse commentatoren om te voorkomen dat Chodorkovski een rol kan spelen tijdens de presidentsverkiezingen in 2012. Het huidige Rusland houdt graag de schijn van een rechtstaat op, maar in dit proces valt het door de mand. En Poetin kan ook zijn emoties niet in bedwang houden als het over Chodorkovski gaat. De anders zo stoicijnse politicus wordt zichtbaar kwaad als hij over dit (politieke) proces spreekt. Er is iets heel persoonlijks aan dit proces: Michail Chodorkovski is de persoonlijke gevangene van Vladimir Poetin.