Als het innerlijke licht dooft dan weeft het donker, in de sluier van onwetendheid, een haast onontwarbaar kluwen van oorzaak en gevolg. Geen mens die er nog wijs uit kan worden. Binnen de kille omknelling van deze versluiering, schaden mensen zichzelf en het andere.
Verlichting vraagt in wezen niet om een strijd voor het gelijk of een gevecht ten gunste van de waarheid, maar eerder om een daadwerkelijke actie tot verschoning van het innerlijk geschouwde.
Broederschap ontstaat spontaan, als vanzelf, wanneer mensen in het aanzien van de energetische puinhoop, elkaar met opgestroopte mouwen gaan herkennen als gelijken met eenzelfde doel.