Steef van Gorkum blogde twee jaar bij abcyourself, de kweekvijver van jong schrijftalent. Het resultaat is een indrukwekkend verslag, dat uniek is in zijn volstrekte eerlijkheid maar tegelijkertijd herkenbaar voor iedere jongere. Hij worstelt met vraagstukken die iedereen vroeg of laat in zijn leven tegenkomt, over leven en dood, vriendschap en vertrouwen. Mijn beste vrienden ken ik al sinds de basisschool. Jonathan begrijpt mijn humor: als ik twee woorden zeg kan hij de grap afmaken. En Michal kent mijn twijfels, misschien wel beter dan ikzelf. Ik woon sinds een tijdje op kamers en mijn tofste huisgenoot is Gerard. Gerard is fan van Oost-Europa, net als ik. We gaan uit, we kijken sportwedstrijden, we vertellen foute verhalen over vroegere vriendinnen. Hoe het ook loopt, ik vermaak me wel. Ik hou van tennis, muziek luisteren en uitgaan. Ik ben Thijs van Acker, achttien jaar, eerstejaars student communicatiewetenschappen. Met mij gaat alles goed. En dan verdrinkt mijn vader. Gewoon, tijdens het zwemmen. In een meertje in Zuid-Frankrijk, waar hij met mijn moeder op vakantie was. Plotseling. Michal vraagt: 'Zomaar? Weg...?' En ik antwoord: 'Zwemmen. Paniek. Dreggen. Dood.' Er komt een begrafenis, een kerkdienst, een aantal weken waarin mensen lieve kaartjes sturen. Maar wat dan? Het leven zonder vader houdt niet op na die eerste weken. Voor ik het weet zijn er twee jaar voorbij. Dit zijn die twee jaar.