Gebiedsgebonden politie (GGP) kent een rijke traditie en vormt volgens velen het fundament van het Nederlandse politiemodel. In zijn lectorale rede laat Teun Meurs zien dat een gebiedsgebonden politiefilosofie echter geen vanzelfsprekendheid is. Sinds haar introductie in de jaren zestig van de vorige eeuw kent GGP een betwiste geschiedenis. En ook binnen de Nationale Politie is er sprake van dubbele signalen, waarbij de papieren wenselijkheid niet strookt met de soms schrale situaties in de basisteams. En dat terwijl de hedendaagse maatschappelijke achtergrond van onbehagen, groeiend institutioneel wantrouwen en ondermijnende criminaliteit juist de noodzaak toont van een overheid die lokaal zichtbaar en geworteld is. Een hernieuwde relevantie van GGP dus, die volgens Meurs vraagt om ondubbelzinnige keuzes. Meurs schetst hoe hij als actieonderzoeker hieraan wil bijdragen met een onderzoeksagenda gericht op de ontwikkeling van nieuwe GGP-werkpraktijken. De Politieacademie is het onderwijs-, kennis- en onderzoeksinstituut voor de politie. De koers van de Politieacademie is gericht op voortdurende kwaliteitsverbetering van het politievak. Kennis en onderzoek leveren daar een belangrijke bijdrage aan; de activiteiten zijn gericht op verbeteringen in de politiepraktijk en aanpassingen in het onderwijs. De onderzoeksfunctie heeft daarbij oog voor de actualiteit en ontwikkelingen, maar is tevens op gepaste afstand van de dagelijkse hectiek.