Marleen en haar man Frans hebben het goed voor elkaar. Ze werken beiden hard aan hun carrière en leiden een zorgeloos bestaan. De kroon op dit geluk is de zwangerschap van Marleen, maar al snel na de geboorte van hun zoon Emile valt het Marleen op dat de baby een futloze indruk maakt. Na een ziekenhuisonderzoek blijkt Emile te lijden aan het Williams-Beuren syndroom, een aangeboren ontwikkelingsstoornis. Het stel zet hun ambitieuze loopbaan desondanks door en er komt nog een zoon. De druk op het gezin wordt groter en Frans en Marleen groeien uit elkaar. Terwijl Frans ja zegt tegen een baan in Zuid-Amerika, besluit Marleen achter te blijven in Nederland. Uiteindelijk ziet zij in dat er andere dingen in het leven zijn dan hard werken en geeft ze alle zekerheid op. In het buitenland accepteert ze uiteindelijk de beperkingen van haar zoon.