Nog altijd bouw ik aan mijn hotel, dat niet-bestaandegebouw dat alleen in mijn hoofd bestaat, hethotel van de dichtbije en de verre wereld, van de staden de stilte, van de kou en de hitte. Niet-bestaandevensters die uitzien op achtertuinen en betonpleinen,parken en woestijnen. De bedden zweven, demuren bestaan uit de stof waaruit dromen gemaaktzijn, de telefoons praten uitsluitend met elkaar, dekamers zijn van lucht, en in elk van die kamers hebik geschreven, boeken, brieven, notities, verhalenover de dingen, de plaatsen die ik zag. Over stedenen gedichten, over boeken en tentoonstellingen, overreizen en foto’s.’