Nog altijd bouw ik aan mijn hotel, dat niet bestaande gebouw dat alleen in mijn hoofd bestaat, het hotel van de dichtbije en de verre wereld, van de stad en de stilte, van de kou en de hitte. Niet bestaande vensters die uitzien op achtertuinen en betonpleinen, parken en woestijnen. De bedden zweven, de muren bestaan uit de stof waaruit dromen gemaakt zijn, de telefoons praten uitsluitend met elkaar, de kamers zijn van lucht, en in elk van die kamers heb ik geschreven, boeken, brieven, notities, verhalen over de dingen, de plaatsen die ik zag. Over steden en gedichten, over boeken en tentoonstellingen, over reizen en foto's.
Reizen naar Japan, Zürich, Sheerness en Venetië, herinneringen, portretten van onder meer W.F. Hermans, Lucebert, Slauerhoff en Albert Helman, beschouwingen over Nederlandse en Spaanse kunst, over film, over oude atlassen: het zijn enkele van de nieuwe bouwstenen voor Nootebooms hotel.