Onderweg van Glasgow naar Londen zag Theodore Dalrymple hoe zeshonderd kilometer lang praktisch elke meter berm bezaaid lag met slierten afval, wapperend in de wind als boeddhistische gebedsvlaggen. En hij vroeg zich af: Hoe komt dat?Wat zegt het over een land als iedereen zijn rotzooi laat vallen waar het uitkomt? Wat betekent zoiets voor het leven van de Britten en hoe gaat het er in andere landen aan toe? Even gevat als nietsontziend fileert Dalrymple het moderne Britse leven - van de arme wijken waar hij placht te werken tot het alomtegenwoordige woud van kauwgomplekken en het gedrag van scholieren en hoogopgeleiden.