Simon schrikt als zijn vroegere dorpsgenootje Fanie uit de bus stapt met armeluiskinderen van de technische school. De schoolleiding leek het een goed idee Simons elitaire school in een tennistoernooi tegen hen te laten spelen. Schaamteloos stapt Fanie op Simon af, alsof ze vroeger de beste vrienden waren. Elke vraag van Fanie brengt hem terug naar het stoffige dorp waar hij een zorgeloze jeugd beleefde. Hij realiseert zich dat dat voor Fanie anders moet zijn geweest. Als het toernooi vordert blijkt bovendien dat de armelui zich beter weten te weren dan verwacht. Het is aan Fanie en Simon de allesbepalende finale te spelen.

Soms ontdek je tijdens het lezen dat een titel ironisch is bedoeld. Maar als je het boek uit hebt blijkt dat je je net als de hoofdpersoon op het verkeerde been hebt laten zetten. De titel bevat meer waarheid dan hij en jij konden vermoeden. Zo’n titel en zo’n boek is Een jongensvriendschap