Ten tijde van de Japanse bezetting in Nederlands - Indië is Beb Vuyk geïnterneerd in een aantal stads- en buitenkampen op Java, waaronder Kampong Makasa, waar zij van februari tot september 1945 verbleef. Aanvankelijk voelt ze zich er tot haar eigen verbazing en verontrusting tamelijk gelukkig, als de omstandigheden verergeren, wordt het dagboek aangrijpender. Zonder zelfbeklag of haatgevoelens jegens de onderdrukkers beschrijft zij in een registrerende, sobere stijl de verschrikkingen van het kamp: de vernederingen, de honger, de vele ziekten en het toenemend aantal doden, de verstikkende angst en de groeiende onzekerheid over het ongewisse lot van haar man Fernand en haar oudste zoon Hans. Kampdagboeken van Beb Vuyk is een van de meest indringende documents humains over de internering van de Nederlanders in Indië tijdens de Tweede Wereldoorlog.