Toon Tellegen schrijft gedichten over sprookjes, over mensen die vallen, over de zon, over moeders, over rivieren, over klaprozen, over liefde en over dood. Maar eigenlijk misschien alleen maar over liefde.
Zijn gedichten zijn niet geschreven voor mensen van een bepaalde leeftijd en ze zijn soms ook niet eenvoudig. Toch zijn ze heel goed te lezen voor iedereen die van poëzie houdt of van poëzie wil gaan houden. In dit boek staat een keuze uit zijn gedichten, die een kennismaking is met de poëzie. De poëzie, waarover Tellegen schrijft:
Als je uit een raam kunt leunen
rek je dan zo ver uit dat je zult vallen
of haar net, nét zult kussen –
zij zal wachten, haar hart zal bonzen, zij zal zien
hoe ver je reikt.