Peter Delpeut onderzoekt de rol van herinnering en geschiedschrijving in het werk van cineast Jonas Mekas en voorstelling van gebeurtenissen in Litouwen tijdens de Tweede Wereldoorlog in zijn films

Peter Delpeut duikt in het verleden van Jonas Mekas in ‘Het vergeten kwaad’. Al jarenlang heeft Delpeut op grijpafstand naast zijn bureau Mekas’ ‘Movie Journal’ staan. Sinds zijn studententijd is hij een groot bewonderaar van de Litouws-Amerikaanse cineast. Totdat hij in juni 2018 werd opgeschrikt door een artikel in ‘The New York Review of Books’. Historicus Michael Casper beweerde dat Mekas bepaalde gebeurtenissen in het Litouwen van de Tweede Wereldoorlog bewust is vergeten of verkeerd heeft voorgesteld. Van de ene dag op de andere werd Mekas de zoveelste gevallen engel in een lange rij van culturele beroemdheden die door hun ‘oorlogsverleden’ werden achtervolgd. Het overkwam Günter Grass, Paul de Man, Emil Nolde en in Nederland de dichter Lucebert. Wat te doen? Het artikel voor waar aannemen en overgaan tot de orde van de dag? Of de beschuldigingen terzijde schuiven – een al even gemakkelijke vluchtweg. Delpeut koos voor onderzoek. Een onderzoek dat resulteerde in een persoonlijk essay over geschiedschrijving versus individuele herinnering waarin hij Mekas, Casper noch zichzelf heeft willen ontzien.