De Belgen hebben van de wanstaltigheid een deugd gemaakt. Ze konden niet anders, want zonder hun labyrintische, soms onvoorspelbare, ja zelfs verbijsterende ordening waren ze er nooit in geslaagd hun kleine chaos aan de Noordzee te overleven. In Het Belgisch labyrint leidt Geert van Istendael de lezer naar onvermoede schatten en verborgen schande. Begint Belgie steeds sterker te lijken op een mislukte kopie van Magritte? Of wijst het juist de weg naar geheel nieuwe, onvermoede vormen van vredelievend samenleven? 'Trap niet op Belgie, sta niet toe dat dit koninkrijk verdwijnt. Want als Belgie niet bestond moest Europa het uitvinden.'