Paperback-editie

1672 staat in de Nederlandse geschiedenis gegrift als het Rampjaar. In dat
jaar werd de Republiek overrompeld door een gecombineerde aanval van
de Franse koning, de Engelse koning en de bisschoppen van Munster en
Keulen. Sinds de Romeinen had Europa geen groter leger aanschouwd;
het laatste uur voor de Republiek leek aangebroken. Hoe kwam het dat het
land toch overleefde?

Aan de hand van de belevenissen van het gezin VanReede laat Luc Panhuysen
zien hoe de dagelijkse overlevingsstrijd eruitzag, maar ook hoe de Republiek
zichzelf opnieuw uitvond. De moeder, Margaretha Turnor (1613-
1700), bevond zich in de eindeloze stroom vluchtelingen die hun heil
zochten in Holland, het laatste stukje Nederland dat nog veilig leek. De
vader, Godard Adriaan, baron van Reede (1621-1691), werkte als ambassadeur
in Berlijn aan een reddingsplan voor zijn vaderland. Godard, heer van
Ginkel (1644-1703), hun enige kind, vocht als hoge officier mee in het
kleine legertje van de prins van Oranje.

De correspondentie van deze drie gezinsleden behoort tot demooiste briefwisselingen
die uit de zeventiende eeuw zijn overgeleverd en brengt 1672
voor de lezer tot leven. Rampjaar 1672 beschrijft op indringende wijze de
grootste crisis van de Gouden Eeuw, een jaar van zeventien maanden waarin
Nederland ‘redeloos, radeloos, reddeloos’ heette.

Luc Panhuysen (1962) is historicus en schreef onder
meer De beloofde stad. Opkomst en ondergang van het koninkrijk
der wederdopers (2000) en DeWare Vrijheid. De levens van
Johan en Cornelis de Witt (2005).