Thuis herinnert Jardena zich het krantenartikel dat Vered in haar tas heeft gestopt. Het gaat over de Joden in het toenmalige Palestina die tijdens de Tweede Wereldoorlog als vrijwilligers bij de Engelse marine hebben gediend. Het schijnt dat het handjevol oudgedienden dat nog in leven is, alsnog een medaille van de Engelse regering zal ontvangen. Beter laat dan nooit, denkt Jardena. Maar bizar is het wel. Ze ziet Nathan al met een Britse medaille door Jeruzalem paraderen. Om in aanmerking te komen moet hij zijn HMX-nummer opgeven. Wat dat mag wezen wordt in het artikel niet vermeld. Hoe zou Nathan zich een legernummer herinneren als hij zijn vroegere liefje niet eens herkent? Om hem niet wakker te maken sluipt Jardena zo zacht mogelijk de slaapkamer in. Als ze onder de dekens ligt, fluistert ze in het pikkedonker: 'H-M-X. Wat is dat?´ 'Five nine five four one nine,´ bromt Nathan in zijn slaap.