Sir John Barrow, vanaf 1804 tweede secretaris van de Admiraliteit, was een bureaucraat met een onstilbare honger naar ontdekkingen. Hij wilde weten hoe de noordpool eruitzag, of Antarctica bestond, of er een noord-westpassage was, waar Tombouctou lag, waar de Niger naartoe stroomde en wat zich in het hart van Afrika bevond.

In 1816 begon Barrow met de uitvoering van een groots plan: hij wilde de open plekken op de wereldkaart invullen. Vanwege zijn invloed en autoriteit waren er genoeg mannen die met hem op ontdekking wilden gaan. Maar door Barrows onwetendheid en slechte voorbereidingen verliepen de meeste expedities rampzalig. Barrow stuurde zijn `jongens' naar de meest afgelegen en vijandelijke gebieden op aarde, waar de ontdekkers voor alle bekende ontberingen kwamen te staan: honger, scheurbuik en bevriezing; pakijs; verveling, taalbarrières, en totaal ongeschikt voedsel.

Barrows jongens is een indrukwekkend verhaal over eigenzinnigheid, vastberadenheid, waanzin en opzienbarende moed.