De Nederlander Louis Grondijs (1878-1961) deed alles heftig en onstuimig. Als filosoof polemiseerde hij op het scherp van de snede. Maar ook fysiek ging hij het duel niet uit de weg. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog besloot hij een vakantie te houden aan het Belgische front en vertrok als oorlogsverslaggever naar de voorste linies van het tsaristische leger in Rusland. Hij vocht met de kozakken tegen de bolsjewieken en was als waarnemer in Franse dienst getuige van de wrede burgeroorlog in Siberië. Later, als hoogleraar iconografie en Byzantijnse kunst, zou hij nog menige brandhaard aanschouwen, maar de Eerste Wereldoorlog was zijn finest hour. Oorlog zou hem blijven fascineren tot zijn dood, toen hij zijn laatste adem uitblies tijdens een partijtje schermen.