'Een betere tijd dan de mijne om in te worden geboren en op te groeien tot oude vrouw, zou ik niet kunnen bedenken.
Mijn leven leek zich af te spelen tussen oude en nieuwe tijden. De primitieve romantiek van een panter die over het schoolerf sluipt was een onderdeel van die tijd. Maar ook de zakelijke nuchterheid van volgebouwde straten, strakke schoolgevels en leslokalen met computers heb ik kunnen meemaken.

Niet graag zou ik de bekoring hebben willen missen van dat witgekalkte kamponghuis op palen dat ons schoolgebouw werd of de rivier met enorme rotsblokken waar ik blootsvoets overheen sprong van steen op steen. Het blijft onvergetelijk maar, als je tachtig bent heb je genoeg van dat soort dingen en ben je blij met trapliften en de nieuwste internetsites.

Doordat alles altijd zo op de juiste tijd leek te komen, heb ik vertrouwen gekregen in het lot.

De vreemde gebeurtenissen die zich afspeelden in Tjisaroea liggen tussen de oude en nieuwe tijd in. Ik ken het nog half in de wildernis gelegen Tjisaroea en ik ken het Cisarua van nu met een oerwoud dat een safaripark is geworden.

Op een regenachtige dag, tijdens mijn laatste reis naar Indonesië, begon ik het Tjisaroea van toen te vergelijken met het Cisarua van nu.'