Gekleurde stenen is de titel van een bundel van zes verhalen die in1853 verscheen. Beroemd is het voorwoord, waarin Stifter alsantwoord op de revolutie van 1848 en op het verwijt dat in zijnwerk het onbeduidende, het kleine overheersend zou zijn, zijnfi losofi e van de ‘zachte wet’ verkondigt.Met name het schijnbaar onbeduidende, de stille groei van denatuur, de alledaagse zorgen van de mens, houden volgensStifter de wereld en de mensen in stand en niet wat doorgaansgroots genoemd wordt, plotseling natuurgeweld of menselijkehartstocht.Het paradoxale is dat in de zes verhalen natuurgeweld, menselijkfalen en vervreemding wel degelijk een grote rol spelen. Despanning die zo ontstaat oefent een magische aantrekkingskrachtuit. In het bekendste verhaal, ‘Bergkristal’, verdwalentwee kinderen in de kerstnacht in het dodelijke ijs van eengletsjer en worden op een wonderbaarlijke manier doordezelfde natuur gered.