De toneeltekst Mevrouw Appelfeld is het verhaal van twee vrouwen die ogenschijnlijk niets met elkaar gemeen hebben.Een oude vrouw leeft alleen, omgeven door raadsels, in een afgelegen dorp; een jonge vrouw bezorgt haar af en toe een brief. Hun gedachten zijn hoorbaar. De een denkt na over een onontkoombaar verleden vol epische gebaren en verschrikkelijke fouten, de ander over een heden dat in zijn banaliteit natuurlijk net zo goed levensgroot aanwezig is. Soms praten ze met elkaar, vooral over mannen.
Zo zijn deze twee vrouwen tegelijkertijd elkaars uitweg en blinde muur, elkaars bevrijding en gevangenis. De solidariteit van hun sekse bevrijdt hen uit hun isolement, maar maakt hun eenzaamheid ook absoluter.