Daar sta je dan.
Je baas heeft gezegd: hij heet Florijn en hij heeft nog nooit van de euro gehoord. Hij scheldt de hele wereld uit voor rotte vis en stinkt zelf naar rotte vis. Echt iemand voor jou.
Met lood in de schoenen ga je erheen. Je baas heeft niets te veel gezegd.

Henny was een kluizenaar omdat de wereld hem niet raakte. Zelfs niet als de wereld hem redde. Als de wereld hem redde gedroeg hij zich als een vogeltje dat door een kind is bevrijd uit de bek van een kat: het vlucht weg voor het kind, dat met bezorgde blik toekijkt hoe het zijn gebroken vleugeltje tegen de grond slaat.

Timmer schetst een wegkwijnende man en zijn hond, maar schildert ook de zorg waaraan hij is overgeleverd _ tegen wil en dank _ in een virtuoze, directe stijl die ontroert ?n op de lachspieren werkt.

Naast schrijver is Ernst Timmer ambulant begeleider in de gehandicaptenzorg. Nooit eerder heeft hij zo rauw verslag gedaan van zijn ervaringen. Voorheen schreef hij Zwarte ogen (2003) en De Noordzee opening (2010), die beide op de longlist van zowel de AKO als de Libris Literatuurprijs stonden.


'Een effectieve combinatie van moralisme en satire, gebracht in een verhaal dat zowel amuseert als aan het denken zet.'
Libris-jury over De stille omgang

'De dood is onbegrijpelijk en aards, sprookjesachtig en banaal, onbevattelijk en desondanks, heel af en toe, te vatten in een goede roman. Dat heeft Ernst Timmer in Zwarte ogen overtuigend laten zien.'
Onno Blom

'Zo'n pakkend verhaal in zo'n voortreffelijke stijl en toch blijf je iets niet snappen. (...) Eigenlijk is hij een schrijver voor fijnproevers.'
Rob Schouten over De Noordzee opening