In Donderpreken gaat Sevtao Baycili een aantal vooroordelen en misverstanden te lijf dat zich de afgelopen jaren in de hoofden van de Nederlanders heeft genesteld. Met een kritische blik en een scherpe pen volgt ze het debat over uiteenlopende onderwerpen op de voet. Een van die onderwerpen is de multiculturele samenleving. Baycili neemt haar eigen ervaringen als uitgangspunt, en dat levert schokkende observaties op: niet alleen allochtonen zijn hun cultuur aan het verliezen, ook de autochtonen raken in een verkrampte starheid die het land op zijn zachtst gezegd geen goed doet. Haar drijfveer is een grote liefde voor Nederland en in geestige bewoordingen beschrijft ze waardoor die liefde opgevat is. Maar ook is ze uiterst kritisch en doet ze suggesties om het land uit de impasse te helpen.