In het lange jaar 2003 dat eigenlijk al in oktober 2002 begon, is veel gebeurd. Heel veel gebeurd. Een jaar waarin het eerste kabinet-Balkenende valt, prins Claus overlijdt en het huwelijk van Bram Peper en Neelie Kroes schipbreuk lijdt.
Waarin Wouter Bos zich ontpopt als volksmenner, Herman Heinsbroek en Hilbrand Nawijn het nakijken hebben en het beest van Harkstede tot levenslang wordt veroordeeld. Waarin George Bush ten oorlog trekt tegen Saddam Hoessein, prinses Margarita van zich doet spreken en Barneveld zucht onder kippenpest.
Waarin Idols Nederland verovert, Volkert van der G. berecht wordt en de veren Vlissingen-Breskens en Kruiningen-Perkpolder uit de vaart worden genomen. Waarin het land kreunt onder de heetste zomer aller tijden en Klaas Bruinsma (al jaren dood) dankzij Mabel Wisse Smit een wonderlijke comeback maakt.
Waarin de supermarkten een prijzenoorlog uitvechten, het waarden-en-normendebat nog steeds niet van de grond is gekomen en een ex-marinier in Kerkrade zijn familie uitmoordt.
Martin Bril (1959) was als columnist van de Volkskrant overal bij en in Het ronde land staan zijn beste stukken van het afgelopen jaar. Ze vormen een kroniek van het moderne Nederland: een land waarin alles altijd bij het oude blijft, een land zo rond als een rotonde.