Deze drugsbazen en krijgsheren zijn gevaarlijker voor de toekomst van ons land dan de taliban.’ Toen Malalai Joya deze woorden uitsprak in het Afghaanse parlement en later op televisie het Afghaanse parlement vergeleek met een beestenstal, wist ze dat haar leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Ze werd uitgescholden en geschorst wegens ‘smaad’ en leeft sindsdien ondergedoken. Haar strijd voor een democratisch bestuur, waarin vrouwenrechten en sociale rechtvaardigheid worden gerespecteerd, wordt haar niet in dank afgenomen. Ondanks de levensbedreigingen en intimidaties zet de jonge activiste haar strijd onverminderd voort. In Een vrouw tussen krijgsheren schetst Joya de bijna dertig jaren van oorlog, bezetting en terrorisme in haar land, die samenvielen met haar eigen levensloop. Ze vertelt over wat volgens haar een schijndemocratie is en toont de ware levensomstandigheden van de mensen in Afghanistan. Haar politieke engagement en hoop op een betere toekomst voor haar land zijn onverwoestbaar, en overstijgen haar eigen leven: ‘Een bloem kan je afsnijden, de lente kan je niet tegenhouden’, zo stelt ze zelf.