Daja wordt als kind van drie door zijn Amerikaanse hippie-ouders meegenomen naar Nepal en achtergelaten bij een Tibetaans gezin. Zij brengen hem vervolgens naar een boeddhistisch klooster, waar hij op zesjarige leeftijd wordt opgeleid tot monnik. Daar wordt Daja als enige blanke door de andere jongens gepest. Hij moet brood stelen om zijn honger te stillen en slaapt op een rieten mat die vergeven is van de vlooien. Daja begrijpt niets van de wereld om zich heen en verlangt elke dag naar zijn moeder. Haar korte bezoekjes worden echter steeds minder.