Sommige intellectuelen zijn van oordeel dat het verhelderend en bevrijdend is te ontdekken dat de mens er alleen maar bij wint wanneer hij er de voorkeur aan geeft zonder identiteit, en vooral zonder religieuze identiteit, door het leven te gaan. Ze pleiten dan ook voor het aanbreken van een nieuw tijdperk, dat van de ‘postidentiteit’. Onderzoekers stellen echter vast dat de zoektocht naar elementen die in staat zijn te fungeren als bouwstenen voor een individuele en collectieve identiteit, nooit zo intensief is geweest als in onze dagen. Zij spreken van een echte obsessie met identiteit en van een identitaire koorts. Ook in christelijke milieus wordt met het probleem van de identiteit geworsteld. Op alle niveaus zijn christenen op zoek naar hun identiteit. Men beschrijft dat zoeken als ‘een vraag die het postmoderne christelijke bewustzijn obsedeert’, bestempelt het als ‘het belangrijkste probleem voor het rooms-katholicisme, en karakteriseert het als ‘de grote beproeving voor het christendom’.
De auteur gaat na waaruit de christelijke identiteit, meer in het bijzonder die van de roomskatholieke versie van het christendom, precies bestaat. Hij besluit met een oproep tot de roomskatholieke gelovigen van West-Europa om zich, op grond van wat hen wezenlijk tot ‘katholieken’ maakt, eendrachtig in te spannen om hun geloof opnieuw een gezicht te geven, in de verwarde wereld waarin zij leven. Dat lijkt onder meer een voorwaarde te zijn voor het slagen van de nieuwe evangelisatie van het oude continent.