Terugblikkend op zijn leven presenteert de auteur in dit boek zijn visie op het christendom, en met name op de oecumene waar hij zo nauw bij betrokken was. Hij betreurt het dat binnen het Nederlandse Protestantisme het besef is weggegleden dat de Katholieke Kerk 'ons aller Moeder' was en nog is. Ten onrechte wordt zij beschouwd als net zo'n godsdienstige gemeenschap als de anderen, alleen veel groter. Luther en Calvijn hebben bedoeld die algemene kerk, die in hun dagen in verval was, zo te renoveren dat die voortaan dé algemene kerk zou zijn. Die bedoeling is mislukt en de oude kerk is uiteen gevallen in brokstukken.
Wat in de loop van de eeuwen aan waardevols is gegroeid, moet bewaard worden en geïntegreerd in de katholiciteit van de alomvattende kerk. Een boeiend boek vanwege zowel de problematiek zelf als vanwege de autobiografische benadering.