Over het boek:
Dit themanummer uit de reeks Cahiers Geschiedenis van de Geneeskunde en Gezondheidszorg is gewijd aan de belangrijke vernieuwing die zich in de twaalfde eeuw in West-Europa, met Vlaanderen als kerngebied, voltrok op het vlak van de geneeskundige kennis en de ziekenzorg. Dank zij Latijnse vertalingen van Arabische teksten kwam de oud-Griekse medische leer opnieuw aan het licht, wat voor het eerst sinds de oudheid een theoretisch kader bezorgde aan de Westerse medische gedachtegang. Naast de ziekenzorg in de handen van de clerus, begonnen leken zelf stadshospitalen te stichten en de zorg van de zieken op zich te nemen. Dit ging gepaard met een begin van medische specialisatie. Het boek belicht vanuit een medischhistorisch standpunt infectieziekten die in de twaalfde eeuw ophef maakten - lepra en scrofulose - en voedingsziekten - hongersnood en het Sint- Antoniusvuur. Treffende voorbeelden uit die tijd focussen op ziektepreventie en -behandeling.
Deze publicatie richt zich niet alleen tot (para)medisch of historisch geschoolden maar ook tot een ruimer publiek.
Over de auteur(s):
Johan R. Boelaert is internist-nefroloog (KU Leuven en Parijs). Hij werkte tot 2007 als clinicus in het Brugse Sint-Janshospitaal (AZ Sint-Jan). Hij bouwde er ook de afdeling infectieziekten uit en verrichtte onderzoek over infectieziekten bij patiënten aan dialyse en over HIV. Hij is actief in de Brugse medisch-historische werkgroep 'Montanus'. Hij schreef onder meer Zes eeuwen infectie in Brugge, 1200-1800 (2011, Leuven). Zijn interesse in de middeleeuwse medische geschiedenis vormt de aanzet tot dit cahier over de twaalfde-eeuwse vooruitgang in de medische kennis en vernieuwing in de ziekenzorg.