'Het onbewuste is gestructureerd als taal', aldus een fameuze frase van Jacques Lacan. Geen wonder dat het spreken een voorname rol speelt binnen de psychoanalyse. Maar de analyticus is minstens zo geïnteresseerd in wat tussen de regels niet gezegd wordt en waar de tekst hapert. Het primaat ligt bij de betekenaar, bij het 'zeggen op zich', en niet bij de betekenis. Om die reden heeft de psychoanalyse een sterk gevoel voor taal ontwikkeld - voor woordspelingen, voor ritme, voor stijl, kortom, voor het literair boetseren van taal. Deze essaybundel gaat in op alle aspecten van de psychoanalyse die te maken hebben met taal en geeft een overzicht van de meest recente inzichten in dit domein.