Talige communicatie van en met oudere mensen is het hoofdthema van dit boek. Hoe is hun taalgebruik, hoe zijn de communicatieve interacties van ouderen onderling en van jongeren met ouderen? Welke problemen kunnen er in deze communicatie optreden en hoe kunnen die beperkt of verminderd worden? Hoe kunnen communicatiepartners zich daaraan aanpassen? Kunnen ze daarbij bijvoorbeeld gebruik maken van niet-talige communicatie? Voor velen die met ouderen in contact komen, lijkt het vanzelfsprekend om dezelfde taal te gebruiken, en op dezelfde wijze, zoals zij al altijd hebben gedaan. Dat is echter niet altijd zo. Fouten die in de communicatie met ouderen worden gemaakt, komen vooral voort uit onwetendheid. Als jongere gesprekspartners bepaalde problemen en stoornissen onderkennen, kunnen heel wat moeilijkheden worden voorkomen. Dit verhoogt meteen de kwaliteit van het leven van ouderen. Wat in het boek beschreven staat als hulp bij communicatie, is helemaal niet spectaculair maar wel essentieel. Vaak is het een kwestie van eraan te denken en er een gewoonte van te maken. Om in dit alles inzicht te verschaffen bespreekt het boek de meest voorkomende stoornissen in taal en communicatie bij ouderen. Haperingen in communicatie grijpen immers zeer sterk in hun leven in. Het boek is in de eerste plaats bedoeld voor allen die met ouderen in contact komen: familieleden, verzorgers, verplegenden, logopedisten en taaltherapeuten, audiologen, psychologen, huisartsen, geriaters en gerontologen, kno-artsen, … Allen die beroepshalve bij mantelzorg zijn betrokken, zouden de inhoud van dit boek bij voorkeur in hun opleiding mee moeten krijgen. Extra aandacht voor de communicatie met ouderen is zeker noodzakelijk, want inleving alleen is niet genoeg. Er zijn bepaalde vaardigheden nodig. Hulpverleners bij ouderen zijn ook nooit zelf oud geweest.