Waarom geloven mensen? een theoretische variant op deze vraag is: heeft geloof een antropologische basis? Verschillende antwoorden op deze vraag komen in dit boek aan de orde. Aan de hand van de twee keer drie auteurs worden twee soorten benaderingen van deze kwestie beschreven. De eerste benadering zijn de transcendentale theorieën van religie, die aan de hand van katholieke denkers Karl Rahner, Gerhard Oberhammer en David Tracy besproken worden. Zij verbinden het menselijke kenvermogen met godsdienst, waardoor mensen van nature religieus zijn. Wie zo denkt, probeert verschillende religieuze tradities in een schema te passen. De tweede benadering is die van John Hick, Garret Green en George Lindbeck. Zij zijn alle drie protestant en zien de veelheid aan religieuze tradities als uiteenlopende manieren om de werkelijkheid te interpreteren. Zij beginnen dus zozeer bij de mens of het menselijk kenvermogen, maar bij het gegeven dat er verschillende religieuze tradities bestaan. Verschillende religieuze tradities worden nu niet in een schema gepast. Maar geloof krijgt op deze manier wel een zekere willekeurigheid. Wat betekent het uitgangspunt dat geloof met het menselijke bestaan verbonden is voor de vraag maar het bestaan van God? Als religieuze en levensbeschouwelijke tradities bij mensen? En als dat zo is, hoe kan het geloof dat voor iemand unieke betekenis heeft dan tegelijkertijd relatief zijn? Waarom zouden mensen zich aan een traditie verbinden als dat niet de enige ware is? Deze vragen vormen de achtergrond van de discussie waar het in dit boek om gaat en waarop in het laatste hoofdstuk een aanzet tot een antwoord gegeven wordt.