Eind 1914 waren de Britse troepen moe, maar vol optimisme: met versterkingen in aantocht en mooi voorjaarsweer op komst, zou een snelle doorbraak de zege moeten brengen. Een jaar later, na zware verliezen in Ieper, Loos, Neuve Chapelle en het verre Gallipoli was de situatie uitzichtloos en leek het alsof er nooit een einde zou komen aan de gevechten.
In 1915 weeft Lyn Macdonald opnieuw talloze gesprekken, brieven en dagboeken tot een naadloos verteld, aangrijpend ooggetuigenverslag van een van de donkerste jaren uit de Eerste Wereldoorlog. De lezer wordt, zoals The Times schreef, 'door de modder en het bloed van het Vlaamse moeras gesleurd, om happend naar adem achter te blijven'.