De landschapschilder Barend Cornelis Koekkoek wordt gezien als de belangrijkste 19de-eeuwse schilder onder de Nederlandse romantici. Hij verkreeg Europese faam door zijn zeer verzorgde bosgezichten en heuvellandschappen.
Barend Koekkoek was een leerling van zijn vader, de marineschilder Johannes Hermanus Koekkoek, en hij studeerde aan de Middelburgse tekenacademie en aan de Koninklijke Academie in Amsterdam. Van 1836 tot aan zijn dood in 1862 was hij in Kleef woonachtig, van waaruit hij vele studiereizen door Duitsland en België ondernam. Hij won meer dan eens een gouden medaille op de Parijse Salons en diverse vorsten schonken hem een ridderorde. Koekkoek had veel leerlingen, waaronder zijn broer Marinus Adrianus, Johann Bernard Klombeck, Paul Gabriël en Louwrens Handedoes.
De tegenstelling tussen het vergankelijke van de mens en de eeuwige schoonheid van de natuur maakt Koekkoek tot een groot romantisch schilder, tekenaar en lithograaf. In soms topografisch precieze schilderijen verwerkte hij idealistische beeldelementen die tezamen in een 'ideaal-landschap' resulteerden. Deze landschappen waren en zijn nog steeds zeer geliefd bij het kunstminnende publiek.