Het Vlaams expressionisme heeft zijn wortels in Nederland en Engeland. De kunstenaars Van den Berghe
en De Smet, die tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchtten naar Nederland, vonden in het Hollandse
kunstmilieu het 'moderne' klimaat, dat hun vaderland hen niet op die wijze had kunnen geven. Deze
situatie in Nederland was te danken aan een kleine groep schilders, die te Amsterdam reeds voor het
uitbreken van de Eerste Wereldoorlog aanvankelijk op de hoogte waren van de Europese kunst. De Smet
en Van den Berghe ondergingen hier in enkele jaren tijd de invloed van de Europese moderne
stromingen, waaronder het Duits expressionisme, het fauvisme, het futurisme en het kubisme. Permeke,
die als soldaat gewond werd overgebracht naar Engeland, werd in zijn isolement in Engeland op de
hoogte gesteld van de ontwikkeling in de moderne kunst door de Vlaamse vluchtelingen, die in Nederland
verbleven.

In dit boek wordt duidelijk dat het Vlaams expressionisme onderdeel is van een grote groep
modernistische stromingen en verschillende elementen uit deze richtingen heeft verwerkt. In
kunsthistorisch opzicht vormt het Vlaams expressionisme de verbindende schakel tussen het Duits
expressionisme, het Hollands expressionisme en het postkubisme uit Frankrijk.