Terwijl rond 1900 het impressionisme hoogtij viert in België, zet een aantal kunstenaars in Gent zich af tegen het vastleggen van vluchtige indrukken. Samen met jonge intellectuelen keren zij zich ook tegen het kapitalisme en de toenemende industrialisering. Eén voor één trekken zij weg uit de stad en vestigen zij zich in het naburige dorp aan de Leie: Sint-Martens-Latem. In de nadagen van het symbolisme verdiepen de kunstenaars zich in de natuur en het landleven, op zoek naar oorspronkelijkheid en verdieping. Voor hun werk grijpen zij naar stijlmiddelen uit het verleden, maar hun kunst is authentiek en verfrissend. Nooit eerder werd de eerste Latemse kunstenaarskolonie in Nederland in de volle breedte belicht. Het boek bij de tentoonstelling in het Noordbrabants Museum richt zich voornamelijk op het werk van de prominente leden George Minne, Valerius de Saedeleer en Karel Van de Woestijne. Ruim zestig schilderijen, tekeningen en beeldhouwwerken geven een beeld van deze belangrijke kunstenaarsgroep in Vlaanderen aan het begin van de twintigste eeuw.