In dit boek wordt betoogd dat het denken over en in organisaties gebukt gaat onder een pathetische angst voor vuil, onzuiverheid, bezoedeling en contaminatie: smetvrees dus, oftewel hosofobie. In het spoor van de Westerse metafysica, die geheel doortrokken is van een obsessie voor 'zuiver denken', zijn ook organisaties te begrijpen als hosofobische projecten. Dit is niet alleen een abstract punt. Ook uit het alledaagse taalgebruik in organisaties blijkt die gerichtheid op reinheid en hygiene: 'saneren', 'wieden', de bezem ergens doorheen halen zijn aan de orde van de dag.