Dit boek bevat de vertaling van een door Derrida georkestreerde dialoog rondom de mystieke poëzie van Angelus Silesius, waarin overigens ook Augustinus, Heidegger en Plotinus ter sprake komen. In deze dialoog is een gedachte aan de orde die Derrida zelf uitermate ter harte gaat: de fundamentele onzegbaarheid van 'het andere'. Moet het anders-zijn van het 'andere' niet volstrekt serieus worden genomen? En betekent dat vervolgens niet, dat elke naam en elke positieve traditie afbreuk doen aan dit anders-zijn? Betekent benoemen niet een verraad aan het 'andere' en leidt het niet tot een verdamping van de transcendentie? Deze en dergelijke vragen stelt Derrida niet in de laatste plaats aan de christelijke traditie. Deze - zo wordt ons met zoveel woorden voorgehouden - heeft de goddelijke ontlediging (kenose) niet radicaal genoeg opgevat, doordat e een unieke toegang is blijven aanwijzen tot Gods verborgenheid (namelijk in Jezus Christus) 'God', anonymus [Behoudens de naam] is een tekst waarin Derrida een affiniteit van zijn eigen werk roet mystiek en negatieve theologie onder- en kent aanvaardt. De radicaliteit van bepaalde uitspraken ('Men moet nog boven God uit', 'God is een louter niets', enz.) weegt voor hem uiteindelijk op tegen de dogmatiserende en relativerende voetnoten die daarbij telkens ook worden aangebracht

Ter inleiding schreef vertaler Rico Sneller een boeiend essay dat mede aan de hand van het bijbelse verhaal van Jakobs gevecht met de naamloze, een unieke toegang biedt tot deze even fascinerende als complexe dialoog.