'Het is vreemd,' schreef Willem Elsschot bij het huwelijk van zijn jongste dochter Ida. 'Ik slaag er niet in me Ida als getrouwde vrouw voor te stellen, noch Ida die zich onderwerpt aan de formaliteiten van het huwelijk. Ik zie haar wel op een barricade, in het gevang, maar niet als mevrouw Dequeecker [...] op de tweede verdieping van een of ander huis in de goede stad Gent. En toch...'

En toch had Elsschot gelijk.

Zijn dochter Ida De Ridder (1918) waagt zich enigszins in het voetspoor van haar vader. Met dezelfde kritische opstandigheid gaat zij op zoek naar de feiten in het leven van haar ouders.

Ze beschrijft Elsschots onverwachte vaderschap op negentienjarige leeftijd en hoe haar moeder zeven jaren lang in haar katholieke arbeidersmilieu op hem wachtte.

Ze portretteert de zachtaardige vader van de jaren twintig die haar leerde zwemmen en beschrijft de omslag naar de norse man die in de jaren dertig zijn schrijverschap weer opneemt.

Ida De Ridder betoont zich bovendien een uitstekend lezer van Elsschots werk en geeft daarvan aantal nieuwe interpretaties.

Met dit boek draagt zij belangrijke bouwstoffen aan voor de Elsschot-biografie.