"'Literatuur is voor mij niet een abstractie buiten het leven, maar mijn vorm van leven: schrijven is niet een stijloefening, maar een zelfexpressie, ""ademhalen"".' Het motto van Dubois' literaire autobiografie, de veelgeprezen driedelige reeks Memoranda (1987-1989), geldt al evenzeer voor zijn nieuwe essaybundel. In dit boek geeft hij liefdevolle portretten van de belangrijkste Nederlandse en Vlaamse auteurs wier 'adem' hij heeft opgesnoven en die op zijn eigen schrijverschap van grote invloed zijn geweest. Pierre H. Dubois is in gunstige zin een 'ouderwets' essayist, die een studieuze inspanning verricht alvorens zijn ideeën aan het papier toe te vertrouwen. Zo brengt hij bijna vergeten schrijvers als Allard Pierson, P.N. van Eyck en de dichter Albert Besnard tot leven. Veelal put hij uit zijn persoonlijk correspondentie-archief en dat levert een boeiende confrontatie op met sleutelfiguren als Jan Greshoff, J.C. Bloem en Jan van Nijlen. ""Over de grens van de tijd"" is een persoonlijke l"