Het poldermodel is de afgelopen jaren afwisselend geprezen en verguisd, maar altijd was de veronderstelling dat het iets echt Nederlands was, verbonden met de nationale identiteit. Is dat eigenlijk wel zo, en als het al zo is, hoe dan? En waar komt de term eigenlijk vandaan; waarom werd die opeens populair in de jaren negentig? Behalve de overlegeconomie wordt er vaak ook een algemene neiging tot overleg, consensus en harmonie in de Nederlandse geschiedenis mee aangeduid. In Harmonie in Holland komen historici aan het woord die beschrijven hoe ooit echt in de polder werd overlegd tot de rechter eraan te pas moest komen, hoe weliswaar in de Republiek harmonie vaak werd geprezen, maar daar nogal eens iets anders mee werd bedoeld, hoe de VOC en de universiteit werden bestuurd, hoe buitenstaanders als socialisten en fascisten zich verzetten of aanpasten. Ze schrijven met kennis van zaken, maar altijd met het oog op een breed publiek. Zo is het boek een aanstekelijk portret geworden van aspecten van de Nederlandse mentaliteit van de zestiende eeuw tot nu. In een tijd waarin de canon alom aandacht trekt, mag zo'n discussie over het poldermodel niet ontbreken.