De geschiedenis heeft altijd oog gehad voor de mens, maar vrijwel altijd zonder lichaam. In de middeleeuwse samenleving had het menselijk lichaam de rol van twee uitersten: enerzijds werden lichamelijkheid en seksualiteit verafschuwd en onderdrukt. Anderzijds werd hetzelfde lichaam verheerlijkt,
verbeeld door de incarnatie van God in Zijn zoon Jezus Christus.
In De geschiedenis van het lichaam in de Middeleeuwen wordt deze tegenstelling met aansprekende voorbeelden beschreven: het celibaat en de geneugten van luilekkerland; de houding van het christendom tegenover hardnekkig heidendom en de hoofse liefde - het lichaam was de zetel van een fundamentele spanning. Zo worden de codes, gebaren en betekenissen zichtbaar die de Middeleeuwen ons hebben nagelaten en die het model zijn voor onze moderne samenleving.