: terugkeer en opvang na de Tweede Wereldoorlog. Regionale verschillen // ( = Soto / 4 ) Polderschouw belicht de praktijk van de terugkeer en opvang in de eerste naoorlogse jaren, in al zijn regionale verscheidenheid. In de houding van de plaatselijke autoriteiten en bevolking jegens de uit Duitsland en Nederlands-Indië terugkerende oorlogsslachtoffers deden zich grote verschillen voor, mede voortkomend uit de van streek wisselende omstandigheden. // Dit is een van de vier boeken( De meelstreep; Mensenheugenis; Binnenskamers*) van de Stichting Onderzoek Terugkeer en Opvang, die in 1998 door het kabinet werd opgericht om de terugkeer en opvang van verschillende groepen gedeporteerden na de Tweede Wereldoorlog in Nederland te onderzoeken. Joden, verzetsmensen, gerepatrieerden uit Indie, dwangarbeiders, Sinti en Roma ('zigeuners'), zeevarenden: tienduizenden keerden weer naar het vaderland terug in 1945. Zij moesten worden opgevangen, medisch verzorgd, geregistreerd, van kleding en huizen voorzien, zij moesten (weer) integreren in de samenleving. Deze publicatie gaat, in verschillende artikelen van auteurs die aan de SOTO waren verbonden, specifiek in op de regionale verschillen die er in zorg en opvang bestonden. Limburg, Zeeland, de Betuwe, Enschede, Groningen, Amsterdam, Utrecht en Rotterdam komen aan bod: elke streek en stad kampte met zijn eigen problemen door de oorlog, uitmondend in een verschillende houding ten aanzien van de terugkerenden. Met registers.