Willem Frederik van Nassau, een voorvader van onze huidige koningin, was in het midden van de Gouden Eeuw stadhouder van Friesland. Hij is in de vaderlandse geschiedenis vaak verguisd, vooral vanwege zijn poging om Amsterdam in te nemen. Sinds zijn dagboeken zijn gevonden, is het mogelijk om na te gaan hoe hij zijn leven zelf ervoer. Wat hem te doen stond en hoe hij zich moest gedragen, lag vast, en zelfs het object van zijn liefde lag in zijn opdracht besloten. Uit zijn dagboeken blijkt wat dat voor hem betekende. Ze geven een beeld van de manier waarop hij omging met emoties en ambities. Willem Frederik spreekt over onderwerpen vals ziekte, lust, drankzucht, berouw en schuld met dezelfde openhartigheid als zijn befaamde Engelse tijdgenoot Samuel Pepys. Het leven van Willem Frederik speelde zich hoofdzakelijk af aan het hof: zijn eigen, bescheiden hof in Leeuwarden en aan het hof van de Oranjes in Den Haag. Hij geeft een soms onbarmhartig beeld van de Friese adel en van Amalia van Solms, Frederik Hendrik, Willen II en Johan de Witt. Maar vooral biedt hij een scherp inzicht in de manier waarop men aan het hof met elkaar omging.
Luuc Kooijmans (1956) is historicus. Hij verrichtte dit onderzoek in dienst van de Fryske Akademy te Leeuwarden. Eerder publiceerde hij onder meer VRINDSCHAP EN DE KUNST VAN HET OVERLEDEN IN DE ZEVENTIENDE EN ACHTTIENDE EEUW.