De vijfentwintigste Huizinga-lezing gaat over Huizinga zelf. Uitgangspunt is het paradoxale verschijnsel dat Huizinga door zijn boek In de schaduwen van morgen uit 1935 wereldberoemd werd en dat hij dat ook nu nog steeds is, terwijl dat boek zelf volledig heeft afgedaan en vrijwel totaal is vergeten. Professor H.L. Wesseling, die als hoogleraar algemene geschiedenis in Leiden dezelfde leeropdracht heeft als destijds Huizinga, bespreekt in deze voordracht de achtergronden en inhoud van Huizinga's cultuurkritiek. Hij gaat in het bijzonder in op In de schaduwen van morgen en op de reacties hierop van tijdgenoten als Ter Braak, Nijhoff en De Kadt. Het tweede deel van zijn betoog gaat over 'de geest van de jaren dertig', waarvan Huizinga bij uitstek een exponent was. In de conclusie bespreekt Wesseling de hedendaagse waardering van Huizinga en met name de bezwaren die door historicus A.Th. van Deursen in zijn geruchtmakende Huizinga-lezing van 1994 naar voren zijn gebracht.

Dit boek bevat de volledige tekst van de Huizinga-lezing, op 13 december 1996 in verkorte vorm uitgesproken in de Pieterskerk te Leiden.