Vrouwen werden in de twaalfde eeuw beschouwd als een bron genot en dus als de oorzaak van zedelijk bederf. De ideale vrouw is daarom onderworpen, bereidwillig en vanzelfsprekend vruchtbaar. Zij leeft in de schaduw en heeft geen eigen stem, zodat we voornamelijk uit geschriften van mannen, vaak priesters, moeten putten om iets meer over haar te weten te komen. In Edelvrouwen in de twaalfde eeuw doet Duby een diepgaand onderzoek naar de plaats van vrouwen in dat duistere tijdperk. Niet alleen naar die van beroemde vrouwen als koningin Eleonora, Héloïse en Isolde, maar ook naar die van het jonge meisje dat de man verleidt, de echtgenote die het huis bestiert, haar kinderen opvoedt, de weduwe die over haar bezittingen en soms ook over haar kinderen regeert. Een tot nu toe verborgen wereld komt in dit boek op uiterst boeien de wijze tot leven. In deze meesterlijke en zeer leesbare studie brengt Duby op onnavolgbare wijze een Middeleeuwse mysterieuze wereld voor het voetlicht.